ÖZ

Sağlık alanında meydana gelen gelişmeler hasta güvenliği kavramı ile beraber hasta düşmelerinin hasta ve kurum açısından etkisini gündeme getirmiştir. Düşme sonrası hastanın yatış süresinin 1-2 gün uzadığı, düşme sonrası radyolojik tetkiklerin maliyeti etkilediği ve başta hastaya sonrasında kuruma zarar verdiği görülmektedir. Bu çalışma, Ankara’da bir üniversite hastanesinde gerçekleşen düşmelerin ve düşme önleme uygulamalarının değerlendirilmesi amacıyla kesitsel ve tanımlayıcı olarak yapıldı. Veriler bir üniversite hastanesinde düşen 43 hastaya Hendrich Düşme Risk Tanılama Formu, demografik-klinik özellikler formu ve olay bildirim formu kullanılarak toplandı. Veriler SPSS programı kullanılarak değerlendirildi. Düşen hasta yaş ortalaması 59,70 ± 16,40; %55,8’inin (n= 24) erkek, %53,5’inin (n= 23) 65 ve üzeri yaş arasında ve %25,6’sının (n= 11) KVC hastaları olduğu sonucuna ulaşıldı. Hastaların hepsinde standart ve koruyucu güvenlik önlemlerinin düşmeden önce alındığı, %79,1’inin (n= 34) yüksek riskli hasta grubunda olduğu saptandı. Hastaların %69,8’inin (n= 30) kendi başına kalkma girişimleri sonucu denge kaybı nedeniyle, %23,2’sinin (n= 10) vertigo ve %7’sinin (n= 3) senkop nedeniyle düştüğü bulundu. Düşme sonucunda hastaların %30,7’sinde (n= 4) kesi, %15,4’ünde (n= 2) kırık, %53,9’unda (n= 7) kızarıklık, şişlik olduğu belirlendi. Hastanede yatan hastalarda standart ve koruyucu önlemlerin alınmasına, ortam kaynaklı sorun bulunmamasına rağmen erkek, 65 yaş ve üstü ve KVC hastalarında daha fazla düşmelerin gerçekleştiği görüldü.